Theatre

Hallo, daar ben ik weer met mijn wekelijkse verslag.

Ik heb deze week op de afdeling theatre gestaan en heb veel gezien al was ik wel anderhalve dag thuis. Waarom kom je te weten als je verder leest.

Ik begin bij vorige week zondag 26 juli:
Om 6 uur stonden we op. Jaa ik op een vrije zondag om 6 uur op. Waarom? Nou we zijn naar de kerkdienst geweest. Om half 7 begon deze. We hebben de dag ervoor een stof gehaald, zodat we een rok konden maken. Dit vanuit het respect voor het volk en voor de kerk. Aangezien je daar heen moet in een rok en een t shirt met mouwen. Nou ik voelde me net een Afrikaans meisje en die rok zit heerlijk. De kerkdienst was heel indrukwekkend om te zien. Je verstond er geen bal van, maar het was erg mooi. Je moest wel veel staan, zitten en knielen. Ook dat hebben we allemaal gedaan. We hebben zelfs uit fatsoen de kerk gesponsord met het geld doneren. Jaja, we waren goed bezig al zeg ik zelf. Het was echt heel bijzonder en mooi. Alleen ze keken ons wel allemaal aan, maar dat vind ik niet raar zo als blanke tussen al die Afrikaanse mensen. Voor het eerst voelde ik me erg ongemakkelijk tussen zoveel mensen. Na een paar minuten zakte dit alweer weg, omdat ze allemaal erg vriendelijk zijn. De kerkdienst is echter wel anders dan bij ons thuis. Heb je de kans op dit mee te maken ga er dan vooral heen. Tijdens het werken vroeg ook iedereen of ik gelovig was en dan laat ik altijd mijn rozenkrans zien. Want ja ik ben gelovig en ik ben er trots op. Veel mensen zullen me dan raar aankijken, maar hier kreeg ik meteen een schouderklopje en te horen dat het goed was. ( wat thuis nogal eens raar kan zijn. ) ik doe er niet veel mee, maar mijn vader heeft me vanalles bijgebracht en dat blijf ik me herinneren. Wat voor hem belangrijk is, is voor mij ook belangrijk en daarom ben ik dankbaar dat hij me dit allemaal heef bijgebracht. Dank je wel papa <3.. en door de rozenkrans is opa ook dichtbij me en dat doet me erg veel. Na de dienst zijn we naar huis gegaan en zijn we weer lekker het bed ingedoken aangezien de dienst anderhalf uur duurde. De pastoor is wel stipt op tijd en doet hele andere dingen dan de pastoor van thuis. Het is leuk om mee te maken en te kunnen vergelijken met thuis.

Laterna hebben we gelunched en zijn we wat gaan lezen. Rond de avond waren we uitgenodigd bij mensen thuis die ook in het ziekenhuis werken. Maxwell en Juel waren er. Hier waren we eerder al een biertje me gaan drinken. Nu leerde we nog wat meer mensen kennen. De avond was zo leuk dat ik er maandag spijt van had, aangezien het onze eerste dag was op de theatre. Maar dan met een zwaar en vermoeid hoofd. We hebben het overleeft.

Maandag 27 juli:
De dag begon zoals alle andere met de dagelijkse overdracht. Hierna zijn we naar de afdeling theatre geweest. Dit is de afdeling chirurgie waar de operaties plaats vonden. Yes, eindelijk  hier had ik erg naar uitgekeken. We kregen een rondleiding van de het hoofd van de afdeling. De eerste keer vond ik het heel indrukwekkend om te zien allemaal. Die operatie tafels en materialen. Nu kon ik zien hoe het er hier aan toe gaat. Met minimale spullen toch je doel bereiken. Met een woord respect!
Na de rondleiding zijn we bij de studenten gaan zitten die daar nu 2 maanden zitten. Leuke mensen zijn het. We waren met 3 andere meisjes en 4 jongens. Ik heb nog nooit zoveel gelachen als daar. Ze waren allemaal erg geïnteresseerd in ons en wilde vanalles weten. Sommige hielden afstand, maar niet de mannen die kwamen er gelijk bij zitten.
Tussendoor kwamen de chirurg en anesthesist en dacht ik oohh wacht even..hallo maxwel en juel. Die kende we dus al en dat was fijn. De eerste operatie die we zagen was een evacuation oftewel: iemand die of een abortus deed of een miskraam had gehad en niet alles eruit was. Ik stond er met mijn neus bovenop en vond heel interessant. Die dag hadden we ook veel abcessen ( pus bulten ). Hier kon ik niet naar kijken, want het was heel eng hoe ze met de materialen de huid oprekte. Ik heb tussendoor gekeken en soms weer niet. Nu moet ik eerlijk bekennen dat de avond tevoren ook meespeelde. Hihi oepsie. Na de middaglunch hebben we nog wat abcessen gezien. Het is allemaal heel interessant en ik probeer steeds met mijn neus erboven op te staan al wil dat niet altijd lukken. Maar goed dat we drop bij ons hadden  om 16.00 uur waren we afgewerkt en zijn we bekaf naar huis gegaan. Die avond hebben we gegeten, gelezen en geslapen.

Dinsdag 28 juli:
Een nieuwe dag op theatre. Vandaag waren er geen operaties ( haha en toen viel de stroom uit ) maar goed even de kaarsjes aanmaken. Okee waar waren we oja geen geplande operaties. We moesten wachten tot er patiënten binnen kwamen. Vandaag hadden we weer wat abcessen en hebben we veel gekletst, grapjes gemaakt en veel gekke foto’s. om half 12 kwam de chirurg en anesthesist weer binnen lopen en zeiden ons kom we gaan naar maternity toe voor een keizersnee. Ik dacht echt wat wouw uhm.. okeejj. Dus zijn we meegeweest en ik heb tijdens de operatie gekeken en gekeken en dacht zoiets van: wow waar kijk ik naar en wow wat is dit ongelofelijk om mee te maken. Ik ga de details achterwege laten die vertel ik zo wel een keer.
In de middag hebben we nog 1 kleine operatie gezien wat een verwijdering was van een abces in een zij. Ook mooi naja bijzonder om te zien. De avond was hetzelfde als de dag ervoor. Lekker niks doen een serie kijken en naar bed.

Woensdag 29 juli:
Vandaag hebben we een kort dagje gehad, aangezien Lisa ziek in bed lag na de middag. Jaja de dagen van het ziekzijn ontlopen we helaas niet  heel jammer, maarja beter nu dan later. Deze ochtend hebben we weer geen geplande operaties, dus weer wachten tot we patiënten kregen. Enjawel die kwamen er. We hebben weer een abces gehad en een luxatie van de elleboog. Oftewel een ontwrichting van de elleboog botten. ( sorry hans de latijnse benaming ben ik weer even vergeten. ) hoe ze dit deden rechtzetten wow. Ik zat met grote ogen te kijken, wat een geweld en wat een mensen ik denk dat er totaal 5 of 6 mensen aan het trekken, duwen of tegen aan het houden waren. Echt wow ik heb er geen woorden voor alleen maar een beeld voor me ogen van dat moment. Hierna hadden we lunchpauze. Lisa was al een paar dagen aan het sukkelen met hoesten en zei eindelijk dat ze thuis bleef in haar bed. Ik ben naar het ziekenhuis gegaan en Sheila heeft me weer terug gestuurd om bij Lisa te blijven. Wel jammer, maar wel goed dat we thuis bleven samen. Nu had ik de tijd om mijn was te doen. Jaja, die moet met de hand en daar zit wel wat tijd in. Ik heb ook lekker buiten gezeten met een boek. Dit vind ik een heerlijk moment. Buiten zitten me een boek en een mooi uitzicht. Toppie. Ook deze avond niet veel gedaan.

Donderdag 30 juli:
Jaja een nieuwe dag not. Ikzelf was ook al een aantal dagen aan het sukkelen met mijn stoelgang en nu wed het teveel, dus ben ik maar naar Sheila gegaan met mijn klachten. Die zei meteen we gaan naar de dokter toe. Wel ik mijn verhaal gedaan en wat krijg ik 2 soorten antibiotica. En jawel je kunt misselijk en duizelig worden. Het zal wel we zijn toch naar theatre gegaan, omdat er een hernia operatie geplant stond en deze wilde ik niet afpakken van Lisa. Dus even volhouden en daarna meteen naar huis. Ik heb achter het glas ( hor ) gekeken tot ik niet meer kon. Daarna heb ik in het kantoor even gewacht op Lisa en zijn we naar huis gegaan. Je kon me wel opvegen. Die bijwerkingen gaan natuurlijk bij mij heftig komen. Oftewel ik heb heel de middag geslapen. 3x per dag antibiotica slikken is geen pretje. Deze dag heb ik niet veel gedaan en alleen ma geslapen, gegeten, gedronken en geslapen.

Vrijdag 31 juli:
Ja ik ga naar het ziekenhuis, want het is onze laatste dag op theatre. Wederom geen operaties geplant. Deze dag zat vol met gelach, gepraat en werken aan onze opdracht. Totdat er een vrouw binnenkwam met een groot abces. En ik zeg je het was heel smerig, dus ga ik de details achterwege halen. Anders hangen jullie dadelijk boven de wc of lezen jullie niet verder. Hehe .. deze dag zouden we naar een disco gaan, maar toen we bij vrienden waren werd ik misselijk en kreeg ik enorme hoofdpijn ( fijn die bijwerkingen ) dus ik ben weer optijd me bed ingekropen.

Zaterdag 1 augustus:
Vandaag hebben niet veel gedaan en dan bedoel ik dat letterlijk. Ik heb lang geslapen, omdat ik nog niet helemaal fit was. Deze dag hebben we wat gelezen, muziek geluisterd en gewoon helemaal niks gedaan. Oja ik moest brood bakken, omdat er nergens meer brood te krijgen was. Even improviseren en een beetje hulp van moeders via de telefoon en ik kon brood bakken. Wat uiteindelijk lekker smaakte al was het wel een beetje hard. Voor morgen hebben we eitjes gebakken en nog wat meer brood. Verder hebben we drinken klaar gemaakt en waarom allemaal. Nou lees maar even verder bij zondag.

Zondag 2 augustus:
Om 5 uur ging de wekker. Poeh, heel vroeg. Er was vandaag ook een bruiloft en ze kwamen vannacht om half 2 zingend en getrommeld de straten door. ( wat er blijkbaar bijhoort ) heel fijn als je vroeg op moet staan. Gelukkig kon ik nog wat slapen daarna. We gingen om 6 uur op pad met Rafael. Een rit van 3 uur op een weg waar je bijna tegen het plafon knalt. Om half 9 arriveerde we bij het giraffe safaripark :D het nyala park. Hoe geweldig ik had nu echt een vakantie gevoel bij deze trip. Ik kan het in woorden niet omschrijven, maar het was machtig mooi. We waren super dichtbij de dieren en hebben veel gezien. De rit terug was vermoeiend maar goed te doen. Met een paar stops tussendoor kwamen we weer aan in muona. We zijn even bij een bruiloft gaan kijken, maar het was zo druk dat we niet naar binnen gegaan zijn. We hebben even met de kinderen daar gekletst en wat rondgekeken. Een fijne avondwandeling. Op de terugweg hebben we nog met een jongen gekletst. Jaa we maken hier veel vrienden. Ik vind het nog steeds erg geweldig hier en ik leer vanalles. Alleen ik begin nu wel mijn familie, vrienden en vriend te missen. Ik praat regelmatig met mijn moeder ( wat echt even nodig was vanwege mijn ziekzijn en elke dag praat ik even met mijn vriend Niels. Die ik wel heel erg mis. Ben toch wel blij dat hij mij gesteund heeft in mijn keuze om te gaan al is het wel lastig, maar dat gaat allemaal goedkomen. Ook vind ik het super om af en toe met mijn lieve zus te kletsen. Gewoon even vertellen wat er gebeurd is en hoe het met haar gaat. Ja Daan dit gaat over jou ;)

Ik voel me nu een stuk beter en hoop dat het zo gaat blijven. Nog veel ervaringen gaan er komen en veel leerzame momenten volgen nog.

Tot snel weer lieverdjes en dikke kus vanuit muona.